Szóste Przykazanie

Nie będziesz cudzołożył

Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż! A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa.

Stary Testament potępiał czyny związane z przekroczeniem przepisów prawa. W Dekalogu pod pojęciem cudzołóstwa rozumie się wszystkie grzechy nieczystości takie jak nierząd, rozpusta, moralna słabość, rozwiązłość, lubieżność, wyuzdanie.
U podstaw tworzącej się cywilizacji judeochrześcijańskiej leżało dążenie do umieszczenia seksualności w związku heteroseksualnym, monogamicznym, i przyporządkowanie jej małżeństwu.
Nadane przez Boga przykazania Dekalogu, zostały przez Chrystusa zmodyfikowane. Jezus, bowiem rozszerza je oraz radykalizuje. W Kazaniu na Górze, omawiając VI przykazanie Dekalogu "Nie cudzołóż", stwierdza: "Słyszeliście, że powiedziano: «Nie cudzołóż!». A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa". Radykalizacja norm moralnych dokonana przez Chrystusa ma przede wszystkim na celu ukazanie pewnego ideału, do którego winni zdążać wierzący i mimo iż może go nie osiągną, sam fakt postawienia wysoko owej "poprzeczki" ma zmusić ich do pewnego wysiłku.

Za grzech nieczystości Bóg karze srogo i nieubłaganie. Gdy ludzie dopuszczali się wielkich rozwiązłości, Bóg pożałował, że ich stworzył i ukarał ich potopem. Żaden inny grzech nie wywołał takiej reakcji. Drugim przykładem Boskiej kary jest całkowita zagłada Sodomy i Gomory. Już samo to, że nazwy tych miast weszły do powszechnego użytku, jako określenie bałaganu, rozpusty i rozboju, pokazuje ogrom i natężenie grzechu nieczystości.

W szczególności Jezus Chrystus wymienia grzech cudzołóstwa. Kojarzy nam się on przede wszystkim z fizyczną zdradą w związku małżeńskim. Romans pozamałżeński nie jest jedyną zdradą. Jest nią także wycofanie ze związku swoich uczuć, czasu, uwagi i szacunku, dzięki którym małżeństwo żyje, a nie jest polem walki. Zdarza się, że kariera i ambicje jednego z małżonków i ludzie, którzy mogą być pomocni w osiągnięciu celu, stają się ważniejsi niż mąż czy żona. Brak uczciwości w małżeństwie jest również grzechem cudzołóstwa. Uczciwość małżeńska to także lojalność, wspieranie się w chorobie i niedostatku, niezawieranie egoistycznych sojuszy przeciw żonie czy mężowi. Przez każde kłamstwo, niewinne oszustwa i mówienie niepełnej prawdy zostaje naruszona uczciwość w związku. Uczciwość małżeńska oznacza, że jeśli współmałżonek w wyniku choroby, kalectwa lub starości straci to, co było jego urokiem, jeśli przez jakiś czas albo już zawsze będzie potrzebował bardziej wsparcia niż będzie je w stanie dawać, to go nie opuszczę.

Szóste przykazanie dotyczy nie tylko obrony życia małżeńskiego. Obejmuje ono każdego człowieka w jego poszczególnych okresach życia – dziecko, nastolatka, osoby niezamężne, narzeczonych, małżonków i wdowców czy osoby samotne. Dotyczy najsilniejszego z instynktów – instynktu zachowania gatunku związanego bezpośrednio z seksualnością człowieka. Jest to najpiękniejszy dar Boga przez to, że dotyczy powoływania do życia. Wymaga od nas szczególnej uwagi oraz uczenia się korzystania z niego.

Pierwszym i zasadniczym skutkiem życia w grzechu nieczystości jest utrata wiary. Rozbudzenie zmysłów, dostarczanie im wciąż nowych doznań i emocji powoduje uzależnienie człowieka, który kierując się zaspokajaniem swoich pragnień coraz bardziej oddala się od Boga. Traci łaskę wiary, przestaje korzystać z sakramentów. Życie w rozpuście skutkuje również utratą innych dóbr, takich jak: szczerość, otwartość, radość życia, szacunek wzajemny, miłość czy zaufanie.

Sytuacja moralna w Polsce z roku na rok się pogarsza, przede wszystkim w dziedzinie czystości, zarówno wśród młodzieży, jak i w życiu małżeńskim. Polskie społeczeństwo przezywa kryzys wartości, jakimi są czystość, rodzina, wolność i opanowanie. Zachłyśnięcie się wolnością spowodowało szybki spadek poczucia własnej godności i szybki wzrost nadużyć przeciwko VI przykazaniu Dekalogu. Stąd też wciąż aktualne jest pytanie o przyszłość polskiej moralności, a szczególnie o ducha, którego wezmą od swoich rodziców młodzi Polacy.  

Jan Paweł II: Co się stało, z przykazaniem: "Nie cudzołóż" w naszym polskim życiu? (...) Ten, który uczy: "nie cudzołóż", jest Dobrym Pasterzem, Pasterzem ludzkiej miłości, którą chce uczynić piękną, trwałą, wierną, nierozerwalną. Jeśli ślubujecie sobie wzajemnie, „iż cię nie opuszczę aż do śmierci", to On, Dobry Pasterz, staje się w sakramencie najwyższym poręczycielem tych waszych ślubów. Sakrament jest źródłem moralnej mocy dla człowieka, dla mężczyzny i kobiety, aby oboje sprostali swym ślubom. Aby przezwyciężyli słabości i pokusy. Aby nie dali się uwieść żadnej modzie. Trzeba tylko wytrwale współpracować z łaską sakramentu małżeństwa. Trzeba tę łaskę odnawiać.

W skrócie

2392 Miłość jest... podstawowym i wrodzonym powołaniem każdej istoty ludzkiej

2393 Bóg, stwarzając człowieka, jako "mężczyznę i niewiastę", obdarzył ich taką samą godnością osobową. Każdy człowiek, mężczyzna i kobieta, powinien uznać i przyjąć swoją tożsamość płciową.

2394 Chrystus jest wzorem czystości. Każdy ochrzczony jest powołany do życia w czystości zgodnie ze swoim stanem życia.

2395 Czystość oznacza integrację płciowości w osobie. Domaga się osiągnięcia panowania nad sobą.

2396 Wśród grzechów pozostających w głębokiej sprzeczności z czystością należy wymienić masturbację, nierząd, pornografię i czyny homoseksualne.

2397 Przymierze dobrowolnie zawarte przez małżonków zakłada wierną miłość. Zobowiązuje ich do zachowania nierozerwalności małżeństwa.

2398 Płodność jest dobrem, darem i celem małżeństwa. Małżonkowie przekazując życie, uczestniczą w ojcostwie Boga.

2399 Regulacja poczęć ukazuje jeden z aspektów odpowiedzialnego ojcostwa i macierzyństwa. Prawość intencji małżonków nie usprawiedliwia odwoływania się do środków moralnie niedopuszczalnych (np. sterylizacji bezpośredniej lub antykoncepcji).

2400 Cudzołóstwo i rozwód, poligamia i wolny związek są poważnymi wykroczeniami przeciw godności małżeństwa.

W artykule wykorzystano fragmenty z innych czasopism katolickich, c.d.n.

                                                                          Pielgrzym