 |
|
|
|
|
Boże Ciało - historia
Historia powstania Za początek powstania święta Bożego Ciała uważa się pobożność okresu średniowiecza. Ludność tego okresu pragnęła oglądać konsekrowaną Hostię. Stąd też wprowadzono w czasie Mszy św. podniesienie Hostii i kielicha. Święto do liturgii Kościoła zostało wprowadzone w 1264 roku przez papieża Urbana IV. Główną wagę przywiązywano do procesji, która była wyrazem wyznania wiary w obecność Chrystusa pod postacią chleba. W czasach Reformacji, a więc w XIV wieku zaczęto używać monstrancji, jako sprzętu liturgicznego do wystawiania Chrystusa w Hostii (przedtem noszono puszkę z komunikatami – cyborium). W Polsce uroczystość Bożego Ciała procesjonalnie zaczęto obchodzić najpierw w Krakowie w 1320 roku, a później w pozostałych diecezjach.
Główny cel uroczystości Celem święta Bożego Ciała jest uczczenie pamiątki ustanowienia Eucharystii przez Jezusa w czasie Ostatniej Wieczerzy, a także publiczne wyznanie wiary w Chrystusa oraz uproszenie błogosławieństwa dla wiernych. Wierni tego dnia biorą udział w liturgii mszalnej połączonej z procesją do czterech ołtarzy. Ołtarze budowane są przez wiernych na ulicach miast i wsi. Przy ołtarzach śpiewane są fragmenty Ewangelii, które wskazują na ścisły związek z Eucharystią: ofiara, pokarm duszy, zadatek życia wiecznego, sakrament jedności Kościoła. Śpiewane są również suplikacje, czyli modlitwy błagalne o urodzaj, pokój i bezpieczeństwo dla całego ludu, a na koniec prowadzący kapłan błogosławi zgromadzonym wiernym. Cały obchód Bożego Ciała kończy dziękczynny śpiew „Ciebie Boże wysławiamy” oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Boże Ciało w Polsce. W Polsce procesje Bożego Ciała są szczególnie uroczyste. W Polsce przedrozbiorowej podczas procesji kapłana, który niósł monstrancję prowadził sam król z dostojnikami państwowymi. W innych miastach czynili to najwyżsi urzędnicy, a w okresie międzywojennym czynili to prezydent, wojewodowie, burmistrzowie, starostowie. Uroczysty charakter Bożego Ciała podkreślano udziałem miejscowych władz oraz przedstawicieli stanów i zawodów ze sztandarami, stowarzyszeń świeckich i kościelnych z chorągwiami, często w strojach urzędowych bądź ludowych. Trasa procesji była dekorowana kwiatami, świecami i świętymi obrazami. Kapłana niosącego Najświętszy Sakrament poprzedzały dzieci w bieli sypiące kwiaty. Wiele z tych zwyczajów przetrwało do dziś. Oktawa uroczystości Bożego Ciała Oktawa uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa jest szczególnym czasem łaski. Dlatego Kościół zachęca by nie marnować okazji do zdobycia tych łask i jak najpełniej z nich korzystać. Na zakończenie oktawy w wielu miejscach w Polsce uczestnicy przynoszą ze sobą wianki uplecione z różnych ziół i kwiatów. Małe wianuszki – według tradycji – zawieszane nad oknami, nad drzwiami u wrót stodół, stajen i obór, miały zapobiegać burzom, piorunom, gradom. W naszym kościele zakończenie oktawy Bożego Ciała to czas odpustu (kościół pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa). Uroczystość Bożego Ciała w Suchym Lesie Pierwotna trasa procesji ul. Bogusławskiego, Rolna, Młodzieżowa, Obornicka i znów Bogusławskiego do kaplicy musiała ulec zmianie władze komunistyczne zabroniły między innymi przejścia procesji przez ul. Obornicką. Nowa trasa procesji to ul. Bogusławskiego, Rolna, do Ośrodka Zdrowia i powrót tą samą drogą do kaplicy. Z czasem władze komunistyczne zgodziły się tylko na jedną procesję – tę w Morasku i dopiero twarda interwencja prezesa gminnego Koła ZBOWiD, śp. Stanisława Zwolenkiewicza ubranego w powstańczy mundur przyniosła rezultat w postaci pisemnego zezwolenia na zorganizowanie procesji w Suchym Lesie. Podobne problemy związane były z budową ołtarzy – w najgorszych latach ustawiane były kilkanaście minut przed nadejściem procesji a później natychmiast rozbierane. Mimo różnych szykan stosowanych wobec uczestników procesji Bożego Ciała (nauczycielom groziło zwolnienie z pracy) parafianie masowo szli za swoim duszpasterzem śpiewając eucharystyczne pieśni. Opracował Pielgrzym |
