Jan Latalski

Latalski Jan h. Prawdzic, syn Jana – kasztelana gnieźnieńskiego i jego pierwszej żony, Katarzyny z Oleśnicy, przyrodni brat Janusza – wojewody poznańskiego. Żył w latach 1463 – 1540. Studiował prawdopodobnie na Uniwersytecie Krakowskim, następnie uzupełniał studia humanistyczne nauką u grecysty Silvia de Mathio, również w Krakowie. Otrzymał liczne beneficja kościelne: biskup poznański, biskup krakowski, arcybiskup gnieźnieński, prymas Polski, notariusz konsystorza poznańskiego i bpa U. Górki, proboszcz w Chojnicy (1489), Kostrzyniu i Chrząstowie, kapelan poznański, prepozyt gnieźnieński, krakowski i łęczycki oraz sekretarz królewski.

W roku 1525 (z poparcia Bony) prekonizowany biskupem poznańskim na stałe osiadł w Wielkopolsce, ale nadal działał publicznie w senacie ciesząc się królewskim poparciem. Położył duże zasługi dla diecezji. Dbał o rozwój życia religijnego i kulturalnego, przyczynił się do rozwoju Akademii Lubrańskiego, przeprowadził dwa synody diecezjalne oraz synod archidiecezjalny w Piotrkowie. Otaczał się humanistami, jego sekretarzem był Andrzej Frycz Modrzewski, a do Akademii Lubrańskiego sprowadził z Lipska wybitnego humanistę - Krzysztofa Hegendorfera.  Dokończył także restaurację katedry, powiększył i ozdobił rezydencję biskupów, dokończył budowę gmachu Akademii. Wyposażył katedrę poznańską w relikwiarz św. Stanisława a z funduszów po zmarłych bez testamentu księżach sprawił 12 ornatów oraz 3 złote antepedia i liczne szaty liturgiczne.

Zmarł w Skierniewicach 29 sierpnia 1540 roku, pochowany został w katedrze gnieźnieńskiej w kaplicy Gembickich, gdzie wystawiono mu nagrobek z piaskowca - przetrwał on do dnia dzisiejszego.

Opracowano na podst. materiałów dostarczonych przez P. Zenona Pilarczyka:

Polski Słownik Biograficzny, Tom XVI, Wrocław- Warszawa-Kraków- Gdańsk 1971,PAN;

Wielkopolski Słownik Biograficzny, Warszawa-Poznań 1983, PWN;

Ks. Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik Biograficzny, Warszawa 2000, PAX